Spódnica z szyfonu (Papavero)

Spódnica zwiewna i delikatna niczym mgiełka - w sam raz na lato. Szyła się bardzo, bardzo, bardzo długo. Aż wstyd pisać jak długo. Ale co się dziwić - toż to szyfon, który właśnie trafił na moją czarną listę znienawidzonych tkanin! Boże, mam nadzieję, że więcej nie będę musiała dotykać tego diabelstwa. Najśmieszniejsze jest to, że sama pomagałam Marcie wybrać materiał. Pięknie strzeliłam sobie w stopę.

Marta, moja kuzynka, wymarzyła sobie taką oto spódnicę: krótki przód i długi tył.
Nie mogłam jej odmówić ponieważ:
1. Jest moją bliską kuzynką i sąsiadką, znam ją od dziecka i mimo, że dzieli nas różnica dokładnie 10 lat - świetnie się dogadujemy.
2. Staś za nią przepada a Ona za nim. Gdy tylko może przychodzi do nas i porywa nam Młodego na spacer.
3. Nosi na nadgarstku bransoletkę ze znakiem nieskończoności - nie da się ukryć, że ma fizia na punkcie matematyki. Co się dziwić, ma to w genach po mamusi, nie mogła wybrać innego kierunku studiów co mi osobiście bardzo imponuje bo ja z maty jestem totalna noga ;)
4. Jest spokojna, opanowana i potrafi długo nosić Stasia na rękach :D Co dziwne twierdzi, że jest cholerykiem. Ha ha ha to kim ja jestem? Furiatem??!!

Wykrój prawie idealny znalazłam na Papavero. Część z Was napewno kojarzy śliwkową sukienkę (KLIK), z której zakosiłam dół  i tak oto powstała zwiewna spódnica. Aby nie prześwitywała wszyłam podszewkę.

Marta stanęła w kolejce za rozumem a nie za wzrostem więc i przód i tył musiałam dość znacznie skrócić. Zrezygnowałam ze szwu z tyłu a zamek przeniosłam na lewe biodro. Niestety nie miałam zamka w kolorze tkaniny, ostatecznie wszyłam beżowy kryty i chyba da się przeżyć...

Możecie wierzyć lub nie ale na zdjęciach spódnica wygląda smętnie ale na żywej bryle ożywa :) A w ruchu to już w ogóle wygląda mega! W piątek Martka jedzie na wczasy i zabiera ze sobą spódnicę. Liczę na jakieś fajne foto/stylizację w spódnicy na tle gór albo morza. Jak tylko dostanę to zamieszczę tutaj na blogu.

Pozdrawiam!
Sus

PS. Jeszcze jedno słowo nt. manekina regulowanego ponieważ dość często o niego pytacie. Zdecydowanie pomaga w pracy ale nie liczcie na to, że w 100 % odzwierciedli figurę żywej kobiety. Mimo, że poustawiacie sobie na nim wymiary jak u osoby dla której szyjecie to i tak ciuszek wymaga przymiarek i poprawek. Figura manekina jest idealna - nasza nie: tu nieco brzuszek odstaje, a to pośladki są płaskie lub zbyt wystające  itp. Zawsze trzeba indywidualnie dopasować. Niemniej przydaje się ponieważ z jego pomocą mogę sobie zrobić ogólny zarys projektu a potem tylko dopasować na przymiarkach.


[EDIT]
Otrzymałam kilka fotek od Marty. Z największą przyjemnością publikuję je tutaj na blogu. Oto moja przeurocza kuzynka Matka w spódnicy z szyfonu :) Ahhh wygląda cudnie no nie :)))

Marta z siostrą Hanią :) Hania zawstydzona? Nie wierzę ;)