Helmut, przywitaj się z Państwem.

Dzień dobry!
Nazywam się Helmut i mam... yyyy dużo lat :)
Nikt nie wie ile ale podobno urodziłem się przed wojną. Drugą, światową.
To w sumie nieważne. Ważne, że moim właścicielom spodobałem się 6 lat temu i kupili mnie od faceta, który trzymał mnie w blaszanym garażu.

Staram się nie być sentymentalną ale uważam, że pewne przedmioty należy szanować i dziękować im za to że są i że "służą" nam przez lata. Myślę, że z czasem stają się po części członkami rodziny. Niekoniecznie mam tu na myśli meblościankę z PRL'u na wysoki połysk ale np. starą drewnianą szafę, z którą wiążą się konkretne wspomnienia.

Wiedzcie także, że nie mam w zwyczaju nadawać meblom imion a ta szafa jest wyjątkowym wyjątkiem. Dlaczego Helmut? Bo to niemiecka szafa. Podobno przedwojenna ale ręki nie dam sobie za to uciąć.Wpadła nam w oko lata temu gdy urządzaliśmy nasze mieszkanie od zera. Teraz pewnie kupilibyśmy coś a'la PAX z IKEA albo wielką zabudowę, bo to bardzo pakowne rozwiązanie, ale wtedy szliśmy z Małżonkiem pod prąd i postanowiliśmy zainwestować w ciężkie, drewniane meble. Jeździliśmy po różnych komisach i takim sposobem urządziliśmy nasze gniazdko za niewielkie pieniądze ;) Niekoniecznie z duchem czasu... ale za to tanio.

Helmucik faktycznie stał w garażu w tzw. "blaszoku". Był rozłożony i w zasadzie kupiliśmy go trochę w ciemno. Jak go zobaczyłam to pomyślałam, że szkoda, że taki ładny mebel z duszą niszczeje. Był zdrowy i nie zeżarły go jeszcze korniki. Tylko kryształowe lustro jest nieco zaśniedziałe i ma liczne "pajączki". Moim zdaniem to przydaje mu uroku i nostalgii. Ciekawe kto się w nim kiedyś przeglądał?

Helmucik długo egzystował w miodowo-brązowym kolorze. Przez te lata nawet mi odpowiadał ale gdy odświeżyliśmy sypialnię a Stanisław został oddelegowany do swojego pokoju - stwierdziłam, że kolor szafy dość mocno gryzie się z moim obecnym poczuciem piękna i całościową wizją pomieszczenia.

Postanowiłam go przemalować. Z kuchnią poszło mi gładko więc z szafą też powinno. Z ochotą przystąpiłam do dzieła gdy wtem wena minęła. Wszystko minęło i czekało kilka miesięcy aż zechce mi się nałożyć drugą warstwę farby. Przez ten czas szafa wyglądała okropnie... pomalowana byle jak pierwszą warstwą, z prześwitami, odkręconymi drzwiami, bez gałek. Bleee... Nie potrafiłam się jednak przemóc, miałam takiego lenia.
Przełom nastąpi niedawno i tym sposobem dokończyłam to co zaczęłam.

 
Tak jak w przypadku kuchni i szafki do pracowni także tym razem użyłam farby V33 kolor "bawełna". Nie wiem jak będzie z trwałością, bo o ile na frontach kuchennych farba trzyma się bardzo dobrze (a kuchnia jest bardzo mocno eksploatowana), tak na Stasiowym łóżku jest totalna klapa (pojawiła się masa odprysków i muszę kupić nowe łóżeczko). Mam nadzieję, że na Helmuciku będzie to wszystko ładnie się trzymało i nie poodpryskuje.

Jak zapewne zauważyliście, zostały do pomalowania nogi szafy ale jeszcze nie wiem czy zdecydować się na biel czy na czerń (jak uchwyty - malowane farbą w spray'u).

I jak Wam się podoba Helmut w nowym ubranku? Ja jestem bardzo zadowolona. W ogóle to całe mieszkanie nabrało jasnych barw i jest duuużo lepiej i przytulniej niż wcześniej.

Pozdrawiam!
Sus