Zmiany są potrzebne

Zmiany... kto ich nie lubi? Ja lubię ale pod warunkiem, że są to zmiany idące ku lepszemu.
Jak nie trudno zauważyć, jest mnie tu zdecydowanie mniej niż kiedyś. Szyję mało, głównie ciuchy potrzebne na już. Prawda jest taka, że prowadzenie sklepu pochłania mnóstwo czasu ale za to jaką daje satysfakcję! Nie powiem... fajnie być kapitanem, sterem i okrętem dla samej siebie mimo, że własny biznes wiąże się ze sporym ryzykiem (poświęcę temu osobny post). Kiedyś pewna znana pani powiedziała: "kto nie ryzykuje ten szampana nie pije" ;) Szampana szybko pić nie będę ale wystarczy, że wychodzę na swoje. I że wreszcie robię to co lubię.

Aby mieć przestrzeń do pracy postanowiliśmy z Maćkiem odkupić od mojego brata pomieszczenie nad garażem, w którym kiedyś on prowadził swoją firmę. Musicie wiedzieć, że nie jest dobrze pracować zdalnie w domu, w którym jest małe dziecko. Bardzo absorbujące dziecko. Bardzo wymagające dziecko. Bardzo głośne dziecko. Maciek i tak wytrzymał długo bo blisko 3 lata ale na dzień dzisiejszy ma już zwyczajnie dość. Jego koledzy, także pracujący zdalnie i także mający małe dzieci, wynajmują biuro na mieście aby odciąć się od krzyków swoich latorośli :) Mój mąż odetchnie gdy o 7:58 wyjdzie z domu i pomaszeruje z laptopem pod pachą w kierunku garażu a następnie schodami w górę na piętro. Myślę, że Stasiek też będzie zachowywał się inaczej gdy nie będzie taty w pobliżu. Nie wiemy jak potoczą się przedszkolne losy naszego dziecka, nie wiemy czy dostanie się do przedszkola i czy będzie gotowy psychicznie aby odciąć się od mamusi ALE jeśli we wrześniu awansuje na przedszkolaka i zaaklimatyzuje się w nowym miejscu to ja też odetchnę z wielką ulgą :)
Wracając jednak do naszego nowego-starego biura to było ono hmm... zapuszczone (mówiąc delikatnie) co zresztą widać na zdjęciach. Póki co wszystkie tkaniny, pasmanterię, dodatki krawieckie oraz maszyny trzymam w domu. Doprowadza mnie to do szału, ponieważ już dawno wyszłam z pokoju, w którym to wszystko miało się pomieścić. Stale zwiększam asortyment więc nie dziwota, że belki z tkaninami leżakują nawet w salonie. Choć remont trwa od dawna i pracy jest jeszcze sporo - w końcu widać światełko w tunelu. Czuję, że jeszcze kilka tygodni i będę się przenosić.
Na poniższych zdjęciach widać stan, który zakupiliśmy. To naprawdę tak wyglądało. Ściany i sufit czarne od dymu. To sprawka kominka, którym pomieszczenie było przez lata ogrzewane. Strasznie się z niego dymiło dlatego stwierdziliśmy, że musimy się go pozbyć. Nie chcieliśmy aby nasza praca w krótkim czasie poszła na marne. Nie mogłam też pozwolić aby tkaniny się zakurzyły i przeszły charakterystycznym zapachem. Niestety wyburzenie kominka wiązało się z zakupem pieca akumulacyjnego a co za tym idzie większymi rachunkami za prąd :( Jakoś te późno jesienne i zimowe miesiące przetrwam.

Remontu wymagało kompletnie wszystko, nawet okno które zaczęło już próchnieć. Renowację okien na szczęście udało się nam zrobić jeszcze pod koniec lata. Wszystkie trzeba było oczyścić ze starej farby i pomalować. W oknie głównym trzeba było wyciąć spróchniałe drewno, dosztukować, zaszpachlować i kilkakrotnie pomalować farbą na nowo.

Wraz z biurem dostała mi się maleńka łazieneczka i bezsensownie wysoka klatka schodowa. Ahh no i aneks kuchenny (kuchnia = kawa)  :) Remont łazienki i klatki schodowej zostawiamy na wiosnę i lato gdy będzie ciepło. W zasadzie to łazienkę trzeba porządnie umyć, pomalować sufit, wymienić lampę, wymienić szafkę pod umywalką, zamontować jakiś  mini kaloryfer i być może pomalować płytki specjalną farbą do renowacji glazury. Z kolei klatka schodowa wymaga "tylko" wygładzenia ścian i porządnego odmalowania. Do tego dochodzi renowacja schodów, które wyglądają coraz gorzej. Jak więc widzicie pracy przed nami jeszcze sporo, póki co priorytetem jest pomieszczenie biurowe a reszta może poczekać.

 ŁAZIENKA:

 KLATKA SCHODOWA:

Przyznam, że od początku wszystko szło źle. Po pierwsze nie było z kim zostawić Staśka więc wtedy gdy mogliśmy coś robić - musiałam cały czas być przy małym. Mój ojciec dopiero w połowie października przeszedł na emeryturę i dopiero wówczas Maciek mógł wyburzyć kominek bo miał kto pobyć z Młodym. Straciliśmy na tym kilka dobrych i w miarę ciepłych miesięcy. Część prac musieliśmy powierzyć w ręce zaprzyjaźnionego fachowca żeby ruszyć dalej. Gdy mogliśmy zacząć działać, nastały koszmarnie wysokie mrozy, w biurze nie było ogrzewania, farba nie schła tygodniami, o kładzeniu tapet nie było mowy. Z kolei gdy przyszedł zamówiony piec to wyziębionego pomieszczenia nie dało się nagrzać. Wiemy już, że latem musimy ocieplić ten budynek przynajmniej z tyłu i z boku bo za dużo ciepła uchodzi przez ściany.

Jeśli chodzi o wyposażenie to meble miały być oczywiście nowe, robione na wymiar. Tiaaa miały być nowe... ale ponieważ fundusze rozeszły się bardzo szybko wykorzystałam wszystko to co zostawi brat (resztę dokupuję szukając używek na aukcjach i tablicach ogłoszeń). Kupiłam dobrą okleinę i okleiłam co się dało. To całkiem fajna i przyjemna robota, odprężająca :) Oklejając powoli i dokładnie nie powstają pęcherze powietrza a całość wygląda bardzo estetycznie. Mogłam użyć farby do malowania płyt mdf ale kilka miesięcy temu nawet nie wiedziałam, że takie cudo w ogóle istnieje i co więcej - sprawdza się. Dziś niczego więcej nie pokażę, musicie zaczekać na efekt końcowy, którego póki co nie ma. W ogóle to na dzień dzisiejszy jeszcze sama nie wiem jak wszystko będzie wyglądało ale wierzę, że będzie czysto, jasno i przytulnie. W końcu nie robiliśmy niczego "po łebkach". Ma to nam służyć przez kolejne lata i ma nam się tu dobrze pracować :)

Pozdrawiam!
Sus