Proszę Państwa ujawniam się :)

Myślę sobie, że sporo osób które szyje i czyta blogi krawieckie, zastanawia się czasem, jak wyglądają pracownie koleżanek po fachu. Wiadomo, jedni szyją w domu w osobnym pokoju, inni szyją w małym kąciku wydzielonym z pokoju a jeszcze inni mają swoje pracownie. U mnie sprawa wygląda jeszcze nieco inaczej ponieważ prowadzę sklep internetowy i szyję/poprawiam na zlecenie. I to wszystko w jednym ciasnym pomieszczeniu do którego serdecznie Was zapraszam :)

Pomieszczenie o którym mowa wcześniej wyglądało tak -> KLIK
Potem była faza przejściowa "na czyściocha". Trochę jak w aptece no nie :)

A teraz jest dokładnie tak jak na poniższych zdjęciach czyli pomieszanie z poplątaniem i ogólny chaos, w którym na szczęście dobrze się odnajduję. Nie ma się co dziwić gdyż sama osobiście go sobie stworzyłam :]

Jeśli chodzi o sam remont to zrobiliśmy go we dwójkę z Maćkiem. Oczywiście większość prac wykonał Mąż ale do mnie należało np. tapetowanie za którym wprost przepadam.
Co dało się wykorzystać z pozostawionych sprzętów to zostało zaadoptowane np. wszystkie półki wiszące, blat i szafka w aneksie kuchennym. Blat okleiłam, szafkę odmalowałam i wygląda to dobrze.

Bez półek ściennych nie wyobrażam sobie składowania belek z tkaninami. Poprzednie były czarne ale wystarczyło okleić je porządną, grubą okleiną a'la drewno i wyglądają zupełnie inaczej. To także była moja działeczka. Komodę z szufladami i otwarty regał to dzieło Maćka. Nie jest stolarzem ale widać ma do takich prac smykałkę i zmysł przestrzenny.

Stół krojczy oraz stolik pod maszyny to używki wyhaczone ze niewielkie pieniądze na olx. Metalowy regał i plastikowa szafka na dokumenty pochodzą z Castoramy. Maszyny znacie z poprzednich wpisów, mają po kilka i kilkanaście lat.

Bardzo sobie chwalę odnowioną półeczkę biurową - trzymam w niej wszelkie krawieckie "przydasie", które muszę mieć w zasięgu ręki w trakcie szycia. To były naprawdę dobrze wydane 30 zł ;) Roboty przy niej było sporo ale za to jaka SATYSFAKCJA!

Tak to u mnie wygląda, tak pracuję czyli tnę, pakuję, wysyłam i szyję. I cały dzień latam z wywieszonym jęzorem bo zawsze się spieszę i zawsze jestem spóźniona. Wbrew pozorom nie ma mowy o spokojnym i wyciszającym szyciu.

Ale wiecie co... nie zamieniłabym tego na etat bo choć lekko nie jest to fajnie być na swoim. Zresztą i tak nie mam wyboru, życie ułożyło się tak a nie inaczej i muszę mieć bardzo elastyczne godziny pracy w razie choroby Staśka.
W każdym razie gdyby ktoś zamarzył "iść na swoje" to pamiętajcie, że prowadzenie firmy to praca 24h/dobę i nie ma w tym stwierdzeniu krzty przesady! To tak naprawdę wygląda.

OK a czego jeszcze brakuje? Lampy kreślarskiej (wieczorem bardzo źle się szyje bez dodatkowego doświetlenia) i 2 półek (trzeba okleić i przymocować do ściany - Mężu szykuj się!).
Mam nadzieję, że choć trochę zaspokoiłam Waszą ciekawość :)

Pozdrawiam!
Sus