Żakardowa kopertówka inaugurująca jesień (made by Susanna)

Oh jak ja kocham jesień! Cudowna pora roku. Pełna nostalgii, melancholii, ciszy i spokoju. Przyroda wycisza się i przygotowuje do zimowego snu.
Uwielbiam polską jesień bogatą w kolorowe liście, babie lato, zapach ognisk i grube sweterzyska :) Pluchy nie lubię więc mam nadzieję, że w tym roku jesień będzie łaskawa i pogoda dopisze. Mam tyle dobrych wspomnień związanych z jesienią. Zawsze na nią czekam. Jeszcze tylko kilka dni i już, już będzie!
Wiem - jestem w mniejszości. Większość osób myśl o jesieni napawa wstrętem. No cóż... po co się dołować - lepiej poszukać pozytywów :)

Aby godnie uczcić zbliżającą się jesień uszyłam kopertówkę z żakardu. Od dawna chodziła za mną taka torebeczka, dla niej chwilowo rzuciłam szycie dzianinowej sukienki z najnowszej Burdy. Kiedyś szyłam z żakardu  torebki tylko nieco większe i schodziły jak świeże bułeczki :) Żakard ewidentnie kojarzy mi się z jesienią, kurzem (!), przeszłością i starymi meblami. Moja mama ma piękny żakiecik uszyty z żakardu i nosi go właśnie teraz.

Generalnie ta kopertówka to trochę nieudany eksperyment. Cały  czas dążę do uszycia kopertówki doskonałej. Próbowałam ją usztywnić wkładem odzieżowym, który stosuje się do usztywniania kołnierzyków i mankietów w koszulach. Wszystko fajnie ale przyklejenie usztywnienia do tkaniny żakardowej (która ma luźny splot, rozwarstwia się oraz sypie) to nie lada wyczyn! Wierzcie mi - można skończyć w psychiatryku ;)
Jakoś... przykleiłam dwie warstwy, całość usztywniła się na tyle fajnie, że nie trzeba wkładać dodatkowej tekturki ale za to przeszycie tkaniny zrobiło się już z lekka problematyczne. Jasne, że maszyna dała radę ale przypominało to szycie twardej tektury i ciężko się manewrowało.
Wykończenie musiałam po części robić ręcznie co jest całkiem przyjemne - w końcu hand made zobowiązuje ;) Jeśli znajdę w Castoramie jakiś fajny łańcuszek to doszyję.

Nie nudzę dłużej. Snuję plany na dalsze uszytki. Przydałyby się nowe spodnie i żakiecik w jakiś fajnych kolorkach. Tylko czasu jakoś mało.


O zapomniałabym! Jako bonus - zdjęcie Kseni :] Mój mali mali koteczek :)

Mimozami jesień się zaczyna
Złota, krucha i miła.
(...)
Czesław Niemen