Ostatnie marzenie Sylwii: klasyczny ołówek ze Złotego Kroju

To już czwarte i ostatnie marzenie Sylwii - przynajmniej na dzień dzisiejszy, bo znając życie za jakiś czas znów zada mi coś do uszycia :)
Trzy poprzednie marzenia przeobraziły się w zgrabne sukienki (klik, klik i klik) zaś to ostatnie w klasyczną spódnicę ołówkową.

Ziejąc czarnym humorem, Sylwia nazwała ją spódnicą pogrzebową... czyli wszystko jasne i niczego tłumaczyć nie trzeba. Myślę jednak, że spódnica będzie znacznie częściej wykorzystywana bo to bardzo uniwersalny ciuch, który z pewnością warto mieć w szafie. Gwoli ścisłości - ja takowej nie posiadam. Jeszcze.

Tak jak poprzednio, tak i tym razem, szyłam ze Złotego Kroju. W złotym wykrojów na proste spódnice jest co najmniej kilka więc wzięłam pierwszy lepszy z brzegu. Możecie mi wierzyć lub nie ale  poprawki były niemal kosmetyczne - znów hojnie dodałam na szwy boczne i musiałam trochę zebrać w biodrach. Uprzedzając pytanie o sprawdzalność Złotego kroju napiszę tak: nie jestem masochistką i nie męczyłabym szyjąc cztery razy pod rząd z systemu, który nie sprawdza się.

Wprowadziłam dwie niewielkie modyfikacje: dość mocno zwęziłam spódnicę ku dołowi nadając jej pożądany kształt oraz zrobiłam rozporek zakładany na tylnym szwie - w końcu jakoś trzeba się przemieszczać ;)

Spódnica jest podszyta czarną, atłasową podszewką i ma uszka do powieszania na wieszaku.

Co tu dużo mówić - podoba mi się tak bardzo, że sama zamarzyłam o podobnej :)

Pozdrawiam!
Sus